Zgadałyśmy się razem z Magdą prowadzącą kanał „Mój Psi Świat” na temat naszych psiaków. Jaki pies jest każdy widzi. Mój jest młodym, dużym (65cm) energicznym samcem wyżła weimarskiego. Magda ma małą (45cm), kochaną, starszą suczkę, mix cocer spaniela. Rozmawiałyśmy trochę o tym jak to jest żyć z Wektorem i Zuzką i stąd narodził się pomysł łączonego wpisu, ba nawet filmików o tym jakie są wady i zalety posiadania dużego i małego psa, oraz starszego i młodszego psa. Oczywiście nasze spostrzeżenia są całkowicie subiektywne. Jeśli jednak zastanawiacie się nad adopcją starszego psa, lub nie wiecie, czy duży pies zmieści się do waszego dwupokojowego mieszkania, ten wpis jest właśnie dla was. Ja skupiłam się na temacie wad i zalet posiadania dużego i małego psa. Filmik starszy pies vs młody pies znajdziecie na kanale u Magdy.
Szkolenie
Posiadanie małego psa nie zwalnia nas z obowiązku szkolenia go. Wiele osób uważa, że małych psów nie trzeba szkolić, bo w razie jakiegoś problemu zawsze można wziąć je na ręce. Niestety nie jest to dobre rozwiązanie i może generować różne problemy behawioralne. Każdy pies bez względu na wzrost czy masę powinien znać komendy z zakresu podstawowego posłuszeństwa takie jak: siad, leżeć, przywołanie, na miejsce, czy chodzenie na luźnej smyczy. Jeśli ktoś planuje uprawianie psich sportów, to trzeba pamiętać, że bardzo małe psy ze względu na swoje gabaryty nie nadają się do niektórych sportów, zwłaszcza sportów zaprzęgowych. Jednak w większości sportów kynologicznych maluchy sprawdzają się doskonale.
Duże psy, ze względu na swoją masę, mogą potencjalnie stanowić większe zagrożenie dla otoczenia. Dlatego uważam, że prawidłowa socjalizacja i szkolenie z zakresu podstawowego posłuszeństwa to plan minimum dla każdego właściciela większego psa. Wszystkie psy, bez względu na masę, czy wzrost uczą się podobnie. Metody szkolenia powinny być dobierane do każdego psa indywidualnie z uwzględnieniem jego charakteru i predyspozycji.
Spacery
Wiele osób decyduje się na małe psy z nadzieją, że nie będą one tak aktywne jak ich więksi koledzy. Niestety wiele małych ras posiada zaskakująco dużą potrzebę ruchu. Wszystkie małe psiaki należące do ras myśliwskich jak teriery, czy jamniki potrzebują aktywnych właścicieli i energicznych spacerów. Jeśli zapomnimy o psich potrzebach, może się to negatywnie odbić na zachowaniu psa. Może pojawić się frustracja, czy nuda i związane z tym niszczenie domu, a w skrajnych przypadkach nawet zachowania agresywne. Pamiętajcie więc, by dokładnie zapoznać się z historią i potrzebami danej rasy psa, zanim zdecydujecie się na jego zakup, czy adopcję.
Duże psy kojarzone są z aktywnym trybem życia. Jednak od tej zasady istnieją wyjątki. Mastif, czy chow-chow potrzebują znacznie mniej ruchu niż psy myśliwskie, czy pasterskie. Plusem spaceru z dużym psem jest to, że samą posturą budzi on respekt wśród obcych. Nawet jeśli wasz pies jest bardzo łagodny, będziecie czuć się przy nim bezpieczniej. Minusem dużych, ciężkich psów jest fakt, że często występują u nich uciążliwe problemy ze stawami. Dlatego dla masywnych psów trzeba znaleźć taką formę aktywności, która pozwoli spalić nadmiar energii i nie obciąży zbytnio ich stawów, kości i ścięgien.
Jedzenie
Jeśli jesteście właścicielami małego psa i szukacie dla niego suchej karmy, możecie mieć problem ze znalezieniem odpowiednio małych krokietów dla jego pyszczka. Pamiętajcie jednak, by najpierw znaleźć karmę o dobrym składzie, a dopiero w drugiej kolejności zastanawiać się nad wielkością krokieta. Plusem małego psa jest fakt, że na jego wyżywienie wydamy mniej pieniędzy, niż w przypadku dużego psa. Na jedzenie Zuzi wydaję miesięcznie około 100zł.
Duży pies to też większe zapotrzebowanie na jedzenie.
Oczywiście ilość pochłanianej karmy zależna jest od wielu czynników takich jak zapotrzebowanie na ruch, masa, czy wiek psa. W związku z tym dzienne dawki jedzenia dla dużych psów mogą znacznie się wahać. W przypadku młodego, aktywnego Wektora karmionego BARFem miesięczny koszt jedzenia to około 300zł.
Wyjazdy
Podróżowanie z małym psem jest na pewno łatwiejsze i wygodniejsze niż w przypadku większego zwierzaka. Mały piesek zajmie mały transporter, który nie zabierze wiele miejsca podczas podróży samochodem. Jeśli waga psa i transportera nie przekracza limitu podanego przez przewoźnika, możemy nawet zabrać psiaka do kabiny pasażerskiej samolotu. Dzięki temu oszczędzimy mu wielu stresów i lepiej zadbamy o jego zdrowie i samopoczucie podczas podróży. Wielu właścicieli pensjonatów, czy hoteli przyjmuje gości tylko z małymi psami. To wszystko sprawia, że podróżowanie z małymi psami generuje mniej problemów.
To prawda, że podróż z większym psem jest większym wyzwaniem organizacyjnym dla właściciela, ale nie ma co przesadzać. Wiele hoteli akceptuje psy bez względu na ich gabaryty. Jeśli podróżujecie samochodem najbezpieczniej jest przewozić dużego psa w specjalnej klatce w bagażniku (przydaje się samochód typu kombi). W środkach komunikacji miejskiej lepiej pamiętać o założeniu psu kagańca. Oczywiście odpowiednio wcześniej trzeba psa do noszenia kagańca przyzwyczaić. Posiadanie większego psa wcale nie wyklucza dalekich podróży. Trzeba się do nich tylko lepiej przygotować i wszystko wcześniej zaplanować.
Kontakt z innymi psami
Małe psiaki w zabawie z innymi czworonogami często zapominają o swych niewielkich rozmiarach i bawią się na całego. Właściciele małych psów muszą jednak pamiętać o tym, że ich psiaki są delikatne i w szalonej zabawie, zwłaszcza z większym psem, może stać im się krzywda. Dlatego trzeba zawsze kontrolować przebieg zabawy i przerywać ją, gdy staje się niebezpieczna. Pamiętajcie jednak, by nie brać psa na ręce za każdym razem, gdy w okolicy pojawi się inny pies. Najważniejsza jest prawidłowa socjalizacja psa i pokazanie mu, że inne zwierzaki mogą być fajnymi kompanami do zabawy i nie stanowią zagrożenia. Jeśli mały pies nie zostanie odpowiednio wcześnie zsocjalizowany z innymi psami, mogą pojawić się różnego rodzaju problemy behawioralne.
Duże psy również wymagają odpowiedniej socjalizacji z innymi zwierzętami. Właściciele większych psów muszą być świadomi, że ich podopieczni samym wyglądem mogą przestraszyć innego psa. Dlatego podczas wspólnego spaceru trzeba się upewnić, że wszystkie psy bawią się równie dobrze. Nie można dopuszczać do sytuacji, w których jeden pies jest natarczywy w stosunku do innego, lub wręcz zaczyna polować na mniejszego kolegę. Duży pies nawet niechcący może wyrządzić niepotrzebną krzywdę drugiemu psu. Dlatego wszystkim opiekunom większych psów zalecam nauczenie ich podopiecznych jasnych zasad zabawy z drugim psem.
Długość życia
Ostatnim aspektem, jaki chciałyśmy omówić, jest długość życia psów. Generalnie psy mniejszych ras żyją znacznie dłużej niż większe psy. Średnia życia małego psa to 12-15 lat, choć są i takie, które żyją ponad 20 lat. W przypadku psów ras dużych i olbrzymich 10-12 lat to bardzo sędziwy wiek. Dog niemiecki, bokser, wilczarz irlandzki, czy mastif to psy żyjące stosunkowo krótko, bo 8-10 lat. Jednak i wśród większych psów istnieją długowieczne wyjątki. Mój poprzedni wyżeł „Lukas” żył aż 15 lat.
Środowisko psiarzy chyba zawsze będzie podzielone na zwolenników małych, lub dużych psów. Zarówno miniaturki, jak i olbrzymy posiadają liczne wady i zalety, których trzeba być świadomym przed zakupem, czy adopcją. Wieki świadomej hodowli psów wykształciły rozmaite rasy różniące się nie tylko wzrostem, ale też charakterem, przeznaczeniem, typem sierści itp. Dzięki temu każdy znajdzie psa odpowiedniego dla siebie. Jeden z najmniejszych, o ile nie najmniejszy (?) piesek na świecie to przedstawiciel rasy chihuahua. Nazywa się Toudi, mierzy 6cm, waży 300g i mieszka we Wrocławiu. Największym psem na świecie był mieszkający w USA dog niemiecki o imieniu Zeus. Miał 111,8cm w kłębie i ważył 70,3kg. Znacznie cięższy od niego był inny psi gigant – George. Ten masywny dog niemiecki ważył 111kg i mierzył 109cm.chihuahua (http://www.tvn24.pl)chihuahua (http://www.tvn24.pl)chihuahua (http://www.tvn24.pl)